[Deriet Kent]

Deriet umiał dobrze się skradać. Kroganie to silni wojownicy, ale wystarczy cicho stąpać to nawet cię nie zauważą. Jeśli drell chciałby go zabić to pewnie teraz byłaby do tego dobra okazja, ale nie miał zamiaru robić tu rabanu. Chciał tylko zakosić strój dziewcząt i ulotnić się do jego współpracownicy. Cicho stawiając kroki niczym mysz i oddychając bezgłośnie zabójca bez problemu przeszedł obok strażnika.
Okazało się że tutaj są dwa pokoje. Najpierw postanowił zbadać ten który był łatwiejszy, ponieważ jego drzwi były uchylone. Przecież jakby otworzył tamte na kamuflażu to jeśli ktoś by tam był to na pewno by nabrał podejrzeń. tak wiec za cel obrał sobie otarte drzwi. Najpierw jednak stanął koło drzwi i poczekał aż mu sie baterie w kamuflażu naładują nasłuchując przy okazji uważnie wszystkiego. Głównie chciał wychwycić odgłosy kroków czy ktoś się nie zbliża do niego.
Gdy bateria się naładowała to ponownie włączył kamuflaż i zajrzał okiem za wpół otwarte drzwi poszukując swojego celu.

[Mistrz Gry]

Pierwszą rzeczą jaką zobaczył Deriet po przyłożeniu oka do szpary w drzwiach była wysoka metalowa szafa. Zwyczajny, szary mebel , zajmujący przestrzeń od podłogi do sufitu pomieszczenia, znajdował się jakiś metr od wejścia skutecznie ograniczając pole widzenia drella. Być może zabójca mógłby dostrzec co znajduje się na przeciwległym końcu obserwowanego pokoju gdyby nie różnorakie butelki ze środkami czystości ściśle ustawione na półkach. Zaskakujące było jak wiele z nich, okazało się być preparatami służącymi do usuwania plam krwi różnorodnych gatunków.
Gdy Deriet wytężył słuch zza szafy dobiegł go niezidentyfikowany odgłos ni to prucia ni to stukania, a po chwili również dźwięki rozmowy.
- Taa wyrwałem się... - niezidentyfikowany osobnik, prawdopodobnie turianin, ukryty za masywnym meblem najwyraźniej właśnie zaczął rozmowę przez komunikator. - Kapitan ślini się do tyłków na scenie, nawet nie zauważył, że mnie nie ma, zresztą.... - zarechotał nieprzyjemnie – nie wiem po co ta cała szopka z ochroną, Błękitne Słońca tylko pozują na potężnych, pamiętasz jak ich załatwiliśmy?- do uszu Derieta dobiegła kolejna salwa pogardliwego śmiechu – pewnie jeszcze trzęsą portkami . - Chwila ciszy, zakłócana kolejnymi stuknięciami – Barlan? Pewnie, że jest nieszczęśliwy, przecież musiał zostawić swój ukochany miotacz. - kolejna przerwa, której tym razem towarzyszył odgłos prucia. - Taa, wiem że on byłby lepszy, ale po tym co odwalił ostatnim razem ma zakaz wstępu do Zaświatów. - zachichotał, zupełnie jakby przypomniało mu się coś niezwykle przyjemnego – No nic za parę minut będę się zbierał, zanim naszemu salarianinowi naprawdę odbije z nudów, wypijcie też za mnie! - po tym zdaniu po raz kolejny zapadła cisza, jedynie od czasu do czasu przerywana dziwnymi odgłosami.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Nie wiem co się dzieje z tymi obrazkami -,-
http://ifotos.pl/zobacz/zaplecze-_eehqaar.jpg

[Deriet Kent]

oczywiście wszystko zasłaniała mu szafa, ponieważ nie mogło być zbyt kolorowo. Szafka mogła być garderobą, bo była na tyle duża.. Tak czy inaczej w pokoju nie był sam, a o dziwo z drugim ochroniarzem jego celu. Ciekawe co tu się działo, ponieważ kroganin musiał go wpuścić bez problemu.
Drela zaciekawiły także odgłosy który wydobywały się z miejsca pobytu Turianina. Tak samo, że perspektywa pozbycia się po cichu jednego z ochroniarzy na pewno pomogłaby im. Tamci na pewno uznaliby że to dziwne dopiero po godzinie czy dwóch, a więc już po tym jak straciliby życia. Musiał jednak zabić go przez uduszenie, tak by nie wydobył ani jednego dźwięku. Na początku musiał jednak dowiedzieć się co tamten robi. Pokój był tak skonstruowany że powinien móc podejść do szafy niezauważony.
Po cichu rozsunął drzwi na tyle by mógł się przecisnąć i wszedł na palcach do środka. Jeśli się dało to robił to wszystko na kamuflażu co jakiś czas przystając by naładować kamuflaż. Będąc przy szafie odczekuje właśnie tą chwilę oddychając bezgłośnie po czym znów go uruchamia i wygląda zza szafy by wreszcie dojrzeć turianina.

[Mistrz Gry]

W momencie kiedy Deriet znalazł się tuż przed drugą z szaf odgradzających go od turianina, niespodziewanie zorientował się, że stoi w ciągle powiększającej się kałuży niezidentyfikowanej gęstej cieczy. Chociaż przez nie najlepsze oświetlenie nie był w stanie określić jej koloru w tym momencie w umyśle drella zaczęła kiełkować wciąż niesprecyzowana niepokojąca myśl. Uważając na każdy krok bezszelestnie wysunął się zza regału by móc wreszcie ustalić źródło cały czas drażniących jego uszy dziwnych dźwięków.
Widok jaki zastał po wysunięciu wysunięciu się zza osłony mógłby spowodować głęboką traumę u każdej mniej doświadczonej od niego osoby.
Leżąca na podłodze asari została niemal całkowicie pozbawiona skóry, której strzępy wystawały ze stojącego nieopodal pojemnika. Z powodu potwornych okaleczeń twarzy niemożliwym było ustalenie tożsamości kobiety, ale po leżących niedaleko resztkach brania można było stwierdzić, że prawdopodobnie nie była jedną z tancerek. Kucający nad nią turianin raz po raz wbijał w jej ciało nóż bojowy o długin ząbkowanym ostrzu co chwilę odrywając od kości kawałki mięsa. Gdy już udało mu się pozbawić skóry i mięśni prawe przedramię ofiary z wprawą wyłamał staw i wrzucił zdobycz do wspomnianego pojemnika. W czasie tego rytuału ani na chwilę z jego twarzy nie schodził szeroki „uśmiech”.
Obserwując wprawę z jaką turianin „preparował” asari, Deriet mógł stwierdzić, że tamten ma duże doświadczenie w posługiwaniu się nożem.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Turianin kuca przodem do ciebie, ale nadal cię nie zauważył.

[Deriet Kent]

Deriet podchodził coraz bliżej, a gdy zobaczył Turianina skrzywił się lekko, ale poza tym nie było widać po nim żadnej reakcji. Otoaczajace go miejsce na pewno nie było garderobą kobiet, ale Turianiowi tu chyba nie przeszkadzało. yrwał jedną z pracownic, ta zabrała go na zaplecze, a tam on odbył stosunek inny niż ona zamierzała, pożywiając się nią. Turianin stał tak że cieżkoby było zabić go jednym ruchem, dlatego drell wpadł na inny pomysł. Za pomocą swoich umiejętności otwierania zamków mógł spróbować zamknąć go tutaj, dzięki czemu ten nie wyszedłby. A jakby w końcu ktoś mu otworzył to by miał problem, bo raczej nie wypuściliby go bez podejrzeń. Zatem drell szybko wycofał się z pomieszczenia. Problemem było też to że brodził w jakiejś cieczy która zawpene była krwią. Teraz nie było ważne czy jest niewidzialny, bo i tak zostawiałby po sobie krwawe ślady.
Mimo wszystko Deriet wycofał się z pomieszczenia i cicho zamknął drzwi, a następnie spróbował zrobić ciche spięcie w panelu drzwi by je zamknąć. W tym czasie kamuflaż powinien mu się znów naładować. Udawało mu się to na misji w której był w niewoli więc nie sądził by to było problemem dla takiego kogoś jak on.
Następnie zdjął po prostu cicho buty i włożył do torby nasłuchując czy przypadkiem krooganin się nie ruszył. Jeśli wszystko zakończy się sukcesem, to po cichu ruszył w stronę drugiego pokoju włączając kamuflaż gdy przechodził koło posterunku ochrony. Nawet łatwiej było mu sie skradać boso, ponieważ łatwiej było zagłuszyć chód.

[Rzut kością]

Rzut na to czy Deriet został usłyszany podczas wychodzenia:
Wartość bazowa 50
+ 20 wyszkolony zabójca
+ 5 zwinność
+ 15 rozproszony przeciwnik

50 + 20 + 5 = 15 = 90

0


Rzut na powodzenie w hakowaniu zamka
Wartość bazowa 50
+ 30 wyszkolenie techniczne

50 + 30 = 80

1

[Mistrz Gry]

Gdyby nie specjalistyczne wyszkolenie i wrodzona zwinność Derieta wątpliwe by zdołał bezszelestnie opuścić zajmowane przez psychopatę pomieszczenie. Nawet najmniejszy hałas zaalarmowałby turianina i bezbłędnie naprowadził na zostawione przez drella krwawe odciski stóp. Gdyby tak się zdarzyło wynik walki, która niechybnie by się wywiązała, wcale nie był pewny. Zarówno Deriet jak i jego niedoszły przeciwnik byli doświadczonymi zabójcami a w ciasnym pomieszczeniu nie było żadnego pola manewru. Na szczęście w jakichkolwiek bogów wierzył drell czuwali oni nad nim tego dnia i po chwili zabójca znalazł się z powrotem na względnie bezpiecznym korytarzu. Bez jakiejkolwiek niepotrzebnej zwłoki przystąpił do zaplanowanego blokowania zamka. Dzięki wykorzystaniu technicznego wyszkolenia to krótka operacja nie nastręczyła mu żadnych trudności, przecież nikt nie dbałby o zamontowanie supernowoczesnych zabezpieczeń w składziku ze środkami czystości. Po kilku sekundach zgodnie z przewidywaniami Derieta kontrolka w drzwiach zmieniła kolor na czerwony.
Przejście na drugą stronę korytarza, w porównaniu z opuszczeniem tamtego pomieszczenia, było bajecznie łatwe. Krogański ochroniarz, w dalszym ciągu śmiertelnie znudzony, nawet nie odwrócił głowy w stronę skradającego się drella. Kiedy zabójca stanął pod zamkniętymi dzwiami do jego uszu dobiegł gwar znacznie ożywionych damskich głosów
- Pospieszcie się! - wykrzykująca te słowa kobieta brzmiała jak osoba nawykła do wydawania rozkazów- Zmiana za dziesięć minut!

[Deriet Kent]

Derietowi udało się wykiwać Turianina i zamknąć mu wyjście. Jeśli ten będzie mądry to nie będzie wrzeszczał, a spróbuje cicho wyważyć zamek, co niewprawnemu w hakowaniu przedstawicielowi pewnie zajmie z parę godzin. A to oczywiście wyklucza go z ochrony jego celu. Dwie pieczenie przy jednym ogniu. Teraz jednak musiał się dostać do drugiego pomieszczenia którym była garderoba dziewcząt. Niestety ktoś tam był, a to nie był dobry znak. gdyby znał rozmieszczenie garderoby mógłby się tam wśliznąć ,zakosić ubranko i zbiec zanim by go zobaczyły. Ale nie wiedział. Nie wie nawet czy któraś nie patrzy się teraz na drzwi. A samo otwierające się na pewno by były problematyczne. Musiały mieć na pewno drugie wyjście na salę. Ponieważ zazwyczaj tancerki od razu wychodzą zza kulis na sceny, a gdyby wychodziły wężykiem przez boczne wyjście by wyglądało to nieprofesjonalnie. Drell miał nadzieję że się nie myli. Jeśli one są zawodowcami w swym fachu tańca brzucha to za siedem minut powinny być gotowe i już stać przy drugim wyjściu czekając aż tamte będą schodzić by się minąć w drodze. To była szansa derieta, a przynajmniej tak myślał. Miałby wtedy trzy minuty zanim tamte tutaj przyjdą się relaksować ze sceny, a tamte tańczyć. Trzy minuty na znalezienie stroju który pewnie był w jakiejś szafie. Stanął więc przy drzwiach nasłuchując dalej głosów przez siedem minut. Gdy usłyszy jednak wcześniej odgłosy oddalających sie kroków kilku osób to cicho otwiera drzwi na kamuflażu i wślizguje się niczym wąż do środka.

[Rzut kością]

Rzut na znalezienie stroju na czas:
Wartość bazowa 50
+ 20 pośpiech
+ 15 mało szaf

50 + 20 + 15 = 85

0

[Mistrz Gry]

Kolejne minuty do czasu wyjścia na scenę dłużył się Derietowi niemiłosiernie. Jedynym co mógł zrobić było czekanie na korytarzu, gdzie w kazdej chwili ktoś mógł wejść i pilnowanie by jego kamuflaż taktyczny nie wyłączył się nawet na chwilę. Po długich siedmiu minutach jego cierpliwość została nagrodzona. W jednej chwili gwar w pomieszczeniu ucichł zastąpiony przez tupot kilku par stóp opuszczających pomieszczenie drugim wyjściem. Kiedy kroki ucichły drell pojął, że oto nadeszła wyczekiwana szansa. Zerwał się na równe nogi i nie mając czasu na zabawę w subtelności wpadł do pomieszczenia. Niewielki, skromnie umeblowany pokój wyposażony był jedynie w dziesięć prostych toaletek stojących jednak przy drugiej i trzy opasłe szafy tuż przy wylocie korytarza prowadzącego na scenę. Niestety drell nie miał wiele czasu na przeanalizowanie sytuacji i dostępnych możliwości, z miejsca dopadł do pierwszej z trzech szaf. Po otwarciu rzeczonego mebla oczom Derieta ukazały się wiszące rzędem identyczne na pierwszy rzut oka kostiumy jakie nosiły tancerki w Zaświatach.

[Deriet Kent]

Co mógłby robić facet trafiający do pomieszczenia gdzie przebierały się piękne kobiety? Na pewno zostałby tam dłużej, ale drell nie miał takiego luksusu. Wszedł do pokoju i od razu otworzył pierwszą z szaf. uśmiechnął się widząc rząd strojów. Dziewczyny na pewno nie zorientują się że jednego ze strojów zabrakło. Drelle mają tą piękna umiejętność że każde wspomnienie mogą przywołać i przypomnieć sobie z każdym szczegółem. jako że wcześniej przypatrzył się dobrze swojej towarzyszce nie powinien mieć problemem z wyborem pasującego do niej stroju. Wybrał ten najbardziej według niego pasujący i wyzywający (jesli się różnią) i włożył do torby. Następnie zamknął szafę i spróbował wrócić do swojej towarzyszki tą samą drogą zanim ktokolwiek się zorientuje.
Na wylocie zdjął jeszcze tylko hełm i spokojnym krokiem podszedł do Asari.
- jak się bawiłaś gdy mnie nie było? - uśmiecha się

[Mistrz Gry]

Asari nie odpowiedziała od razu, jedynie skinęła na barmana.
-Poproszę to samo dla mojego chłopaka – zaordynowała i po chwili przed drellem pojawił się bajecznie kolorowy drink. Alkohol wydawał się być mieszaniną neonowych substancji wypełniających antyczne lampy plazmowe, różnokolorowe ciecze leniwie unosiły się i opadały nie mieszając się ze sobą. Płyn wydzielał słodki, ale nie charakterystyczny dla mocnego alkoholu zapach. Asari nachyliła się w stronę towarzysza po czym przybliżyła usta do ucha Derieta, z boku ta sytuacja mogła wyglądać jakby zamierzała pocałować go w policzek. - Sytuacja się zmieniła, salalarianin kilka minut temu otrzymał wiadomość na omniklucz, od tego czasu nie wypuszcza broni z ręki.
Gdy Deriet skierował wzrok w stronę obserwowanej pary od razu zorientował się, że wskazany przez Arleę pirat jest czymś głęboko poruszony. Znudzenie, które drell zaobserwował u niego przed wejściem na zaplecze wyparowało, teraz salarianin rozglądał się czujnie po pomieszczeniu a ułożenie dłoni przy lewym boku mężczyzny mogło sugerować, że trzyma broń w pogotowiu.

[Deriet Kent]

Drell uśmiechnął się i szepnął jej do ucha popijając drinka.
- Przecież nie zacznie strzelać do pracownicy Zaświatów. Zresztą, zanim się przebierzesz to trochę minie, a on pewnie zdąży się znów znudzić tym nadmiernym gapieniem się w tłum. Tych strojów nie sprzedają w pierwszym, lepszym świecie wiec nei będzie miał jak cię podejrzewać. - Zresztą było tu tyle osób że szlag by to ale nie mógł wiedzieć kto będzie strzelał, przecież dookoła przewijają się dziesiątki ludzi. - Przebierz się, a ja powoli będę się zbliżał okrężnymi drogami. Jak mnie zobaczysz w lekkiej odległości od niego to zaczynaj swoje wyczyny.
Podał jej strój mocno zwinięty i jeśli ta poszła do łazienki bez przeszkód to ten wypił drinka za jednym zamachem i stara się powoli podejść bokiem jak najbliżej i okiem wychwycić jakąś Asari która jest blisko celu by wdać się w rozmowę, aby Salarian nie zatrzymał na nim nawet wzroku.

[Mistrz Gry]

Ryzyko było wpisane w zawód najemnika ; był to fakt o którym wiedzieli zarówno Deriet jak i Arlea. Mimo faktu, iż uwieziony przez drella turianin prawdopodobnie zdołał ostrzec pozostałego na stanowisku partnera oboje wiedzieli, że okazja do dokładnego wykonania misji może się już nie powtórzyć. Para agentów nie miała również żadnej gwarancji iż salarianin faktycznie znudzi się obserwację tłumu i zapadnie w błogie odrętwienie zamiast powiadomić o sytuacji rozproszonych po stacji pozostałych załogantów „Parry”. Dlatego też asari bez słowa przyjęła pakunek ze skradzionym przez Derieta kostiumem i jedynie przelotnie szepcząc partnerowi do ucha „Zróbmy to” udała się w ki runku nieco bardziej dyskretnego miejsca.
Gdy drell upił łyk z zamówionego drinka jego jeżyk został wręcz zalany mieszaniną najprzeróżniejszych smaków; od niezwykle kwaśnego owocowego posmaku po słodki jak miód cukrowy syrop. Można by rzec, że pity właśnie drink był mieszaniną wielu różnych napojów, w tajemniczy sposób połączonych tak, że nigdy nie zlewały się w jedno tylko przelewały się przez siebie jak kule plazmy, które tak bardzo przypominały.. Co było niezwykłe Deriet nie zdołał wyczuć w zawartości szklanki ani odrobiny alkoholu.
Dopiwszy dziwnego drinka i odczekawszy kilka minut zabójca ruszył powoli wzdłuż sceny, co jakiś czas zatrzymując się by obojętnym wzrokiem obserwować wyginające się na platformie asari. Nawet jeśli uważałby to za stratę czasu, to jeśli chciał udawać normalnego klienta baru musiał zachowywać się podobnie. Gdyby zaczął się spieszyć lub ignorować tancerki wyglądałby podejrzanie nie tylko dla wciąż obserwującego salą salarianina, ale i ochrony klubu.
Niespiesznie podchodząc do baru, obok którego siedział jego cell, Deriet wyłowił wzrokiem młodą samotną asari sączącą powoli swojego drinka o ciemnej, niemal czarnej, barwie. Lekkie drżenie dłoni kobiety gdy próbowała unieść szklankę do ust i nieco rozbiegany wzrok podpowiedziały mu, że to na pewno nie jest jej pierwszy napitek tego wieczoru.
Niestety konstrukcja klubu uniemożliwiała Derietowi bezpośredni atak zza pleców Tyzurisa; stoliki dla klientów w głównej części sali zlokalizowane były tuż przy podstawie półpiętra, gdzie potencjały zabójca musiałby albo przewiesić się przez barierkę lub też zaryzykować i zeskoczyć prosto na stół.
Wyświetl wiadomość pozafabularną

niebieska kropka to ty
zewnętrzny krąg to półpiętro

[Deriet Kent]

Dokładnie, nie ma misji bez ryzyka. Ale Deriet zawsze przezywał bo nie tracił zimniej krwi i opanowania. Spojrzał jeszcze raz w stronę Salarianina i jego szefa. Skoro gość nie powiedział o niczym szefowi to perspektywa że zawoła całą resztę załogi też od razu została wykluczona. Widać nie chciał go denerwować że jego podwładny który właśnie zjadał Asari został zamknięty przez nie wiadomo kogo w pokoju z czystościami. Drink był bardzo dobry, ale dziwne że nie czuć było w nim alkoholu. W końcu jednak ruszył w stronę swojego celu co jakiś czas przystając i przyglądając się tancerkom. Nie śpieszyło mu się, zazwyczaj obserwuje zwierzynę przez cały dzień zanim zaatakuje ale tutaj nie miał takiego luksusu. Patrząc na konstrukcje lokalu najlepiej byłoby skoczyć na Turianina z góry i podczas lądowania na nim zatopić mu ostrze w głowie. Od razu miałby przed sobą plecy Salarianina które były by odsłonięte na rzut nożem. On by się zmył po cichu na niewidzialności z klubu, a Asari nikt by nie podejrzewał jeśli umiałaby dobrze zagrać przerażenie i sama powoli by znikneła w tłumie.
Deriet przysiadł się do młodej Asari i uśmiechnął się do niej.
- Można się dosiąść ? - spytał i samemu też zamówił sobie lekkiego drinka. Ruszy się stąd wyżej, za barierki dopiero gdy jego towarzyszka zacznie tańczyć. Jeśli by coś poszło nie tak i tamten zacząłby grozić jej otwarcie bronią to też by była dogodna okazja do ataku. Po prostu na kamuflażu wcisnąłby się między nich i wbił Turianowi nóż między oczy.

[Rzut kością]

Rzut na to czy Deriet zostanie oblany drinkiem
Wartość bazowa: 50
+ 15 zwinność
+ 5 pijany atakujący
- 30 bliska odległość

50 + 15 + 5 - 30 = 40
0

[Palmira Nache]

Na omni-klucz Derieta przyszła wiadomość:

Cześć,
Co tam u ciebie słychać? Żyjesz jeszcze?
Wiesz... myślałam, czy nie chcesz się spotkać. Jakbyś miał chwilę.
Tęsknię za tobą bardzo.
Palmi.

[Mistrz Gry]

Zaczepiona przez Derieta asari oderwała oczy od trzymanej niepewnie szklanki i spojrzała na niego zamglonym wzrokiem. Przez chwilę przyglądała mu się jakby próbowała przyswoić sobie sens wypowiedzianego przez niego zdania. Wprawne oko mogłoby dostrzec jak dłoń kobiety zaciska się na trzymanym w niej naczyniu, tak że pojaśniały opuszki jej palców. Z drugiej strony każdy, kto był na tyle trzeźwy by móc jeszcze polegać na wzroku, dostrzegł by, że usta asari zaciskają się w wąską kreskę a poniekąd ładną twarz wykrzywia grymas złości. Nagle wzięła zamach i chlusnęła zawartością szklanki prosto w klatkę piersiową drella. Jedynie zwinność połączona z nadludzkim refleksem ocaliły Derieta przed koniecznością czyszczenia wyposażenia.
-T-ty.... - wybełkotała, ze złością próbując wziąć zamach by spoliczkować zabójcę, jednak z winy krążących w jej krwi promili gdy tylko oderwała drugą rekę od kontuaru straciła równowagę i przewróciła się wpadając prosto w ramiona zaskoczonego drella. - W-w-wszyscy je-jesteście.... tacy sammmiiiii....- wyszlochała gwałtownie nie mając zamiaru puścić swojej ofiary, zmuszonej wysłuchać lamentu na temat niegodziwości męskiego rodzaju. Znaczenie miał takie takt, że działanie niechybnie skończyłoby się dla asari twardym lądowanie na podłodze klubu.
Salariański ochroniarz spojrzał na nich przelotnie, najwyraźniej nie uznając kłótni kochanków za zdarzenie godne jego uwagi. Po kilku sekundach znów zaczął zabawę znaną już Derietowi zapalniczką, jednak nie dało się określić czy jest to oznaka, że nie wyczuwa już niebezpieczeństwa, czy może, gdy już sprawy zajdą za daleko, planuje spalenie na popiół całego klubu.
Tymczasem Arlea czekała ukryta w cieniu, aż jej partner poradzi sobie z nieoczekiwanym problemem. Nikt kogo znała nie zaryzykowałby rozpoczęcia realizacji planu w takich okolicznościach.

[Deriet Kent]

Takiego obrotu spraw Deriet się nie spodziewał. Myślał że ta Asari bez problemu będzie jego przykrywką, a okazało się że ta była już tak bardzo narąbana że pomyliła go z kimś innym. Tylko jego instynkt ostrzegł go że coś jest nie tak i udało mu się uniknąć wszystkich ciosów dziewczyny. W tej samej chwili na jego omni klucz przyszła jakaś wiadomość. Drell zmarszczył brew ale obecnie ręce miał zajęte. Westchnął na słowa Asari i pomógł jej znów usiąść przy barze.
- Wybacz, nie chciałem przeszkadzać. Widzę że moje towarzystwo ci nie przypadło do gustu. Jeszcze drinka dla tej pani. - Ostatnie słowa powiedział do barmana za którego od razu zapłacił.
Po tym jak dostała drinka ruszył dalej, by wejść za barierki pod którymi siedział ich cel. W między czasie spojrzał na Omniklucz który przesłał mu wiadomość. Przekrzywił głowę, to był rzadki moment że to właśnie Palmira pierwsza wysłała mu wiadomość. Mimo wszystko w duchu bardzo się ucieszył że jeszcze o nim pamiętała. On chyba przywoływał jej obraz każdej nocy którą spał w spokoju. Brakowało mu jej, czasami aż go to bolało, jednakże to ona chciała trochę wolnej przestrzeni. Czasami drell bał się że to przez niepowodzenie ich misji i nieznalezienie artefaktu uciekła od niego. Ale teraz chciała się spotkać, co było jak śpiew dla duszy drella. Szybko, nie mogąc tracić czasu na misji naklepał wiadomość. Mimo wszystko to też dobrze robiło mu za przykrywkę. On nie miał oporów przed napisaniem:
"Witaj Palmi
Jeszcze żyję i mam się dobrze, mam nadzieję że u ciebie też wszystko gra. Czy chcę się spotkać? Myślę o tobie każdej nocy i jeśli potrzeba to na nasze spotkanie przelecę pół galaktyki. Moje uczucia się nie zmieniły i kocham cię. Obecnie jestem na Omedze ale za dwa dni mogę polecieć gdziekolwiek mnie zechcesz zobaczyć.
Kocham cię, Deriet "
Nawet nie zauważył że napisał dwa razy słowo "kocham". następnie wyłączył klucz i wzrokiem poszukał swojej towarzyszki i jeśli ja dojrzał to gestem dał jej znać żeby zaczęła działać. On sam ustawił się tak żeby być blisko celu od góry i zapalił papierosa. Ci z dołu jako że są pod samą barierką to nie powinni móc go już dojrzeć, ale Drelle jako rasa która potrafi przywoływać wspomnienia jak obrazy bardzo realne potrafił wykalkulować gdzie wyskoczyć tak by spaść na swój cel jeśli ten nie zmieni miejsca.

[Mistrz Gry]

Na szczęście wydawało się, że przez zakup drinka Deriet częściowo odkupił grzechy jakie popełnili mężczyźni względem podchmielonej asari. Kobieta przyjęła napitek, znów zaczęła wpatrywać się zamglonym wzrokiem w zawartość szklanki.
Ze swojego punktu obserwacyjnego drell miał doskonały widok na siedzącą tuż pod nim parę, jednak wyjątkowe odsłonięcie tego miejsca i duże zagęszczenie istot na półpiętrze znacznie utrudniały dyskretną eliminację celu.
Tymczasem z bocznego korytarza wyłoniła się Arlea; obcisły kostium tancerki opinał się na jej ciele podkreślając krągłe kształty , natomiast duży dekolt nie pozostawiał wiele miejsca dla wyobraźni jeśli chodzi o wygląd piersi jej piersi. Kręcąc kusząco biodrami asari zbliżyła się do stolika Tyzurisa. Zapewne zamierzała tańcem odwrócić uwagę turianina i jego salariańskiego ochroniarza, jednak kiedy tylko zbliżyła się na odległość mniejszą niż pół metra ochroniarz poderwał się, odpychając ją brutalnie.
- Won mi stąd, idź naciągać kogoś innego.
Popchnięta Arlea malowniczo upadła na ziemie. Trzeźwemu obserwatorowi mogłoby to wydawać się przejaskrawione, ale pijane towarzystwo nie potrzebowałoby dużej zachęty by stanąć w obronie niewiasty.